Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бурда́ж., разг., пренебр.бурда́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бурда́разг.бурда́, -ды́ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бурда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Разм.пагард. Дрэнна прыгатаванае, нясмачнае пітво або рэдкая (вадкая) ежа; баланда. Калі ўсе з Шуравага вагона атрымалі па порцыі бурды, немец зазірнуў у вагон, ці ўсе выйшлі.Ставер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бурда́жразм dünne geschmácklose Brühe
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бурда
Том: 2, старонка: 250.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
бурда́
(тат. burda = мутны напітак)
дрэнна прыгатаванае, нясмачнае пітво або рэдкая (вадкая) ежа; баланда.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Бурда́1 ’бурда, нясмачная яда’ (БРС, Бяльк., Нас., Шат., Касп.). Рус.бурда́, укр.бурда́. Лічыцца запазычаннем з цюрк. моў: тат.burda ’мутны напітак’. Міклашыч, Türk. El., Nachtr., 1, 18; Праабражэнскі, 1, 53; Фасмер, 1, 244; Рудніцкі, 259. Старая версія (ад народнага бурда́ ’чырвонае віно’ < франц.Bordeaux) не пераконвае (гл. Фасмер, 1, 244; Рудніцкі, 259). Шанскі (1, Б, 230) памылкова адносіць да гэтай групы слоў і польск., чэш.burda ’скандал, сварка’ (гэтыя словы зусім іншага паходжання, гл. Махэк₂, 77; Рудніцкі, 258).
Бурда́2 ’грыжа, пухліна’ (Нас.). Слова не вельмі яснага паходжання. Магчыма, трэба параўноўваць з рус.дыял. (кур., арл., разан.) бу́рды ’мясісты нарост у птушак пад ніжняй чэлюсцю; хахалкі ў курэй; другі падбародак’. Усё, магчыма, звязана з асновай бурд‑ (гл. бурды́ль). Першапачаткова ’пухір, бурбалка’?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
swill1[swɪl]n. памы́і (для свіней); бурда́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
