Ганусаўская доследна-селекцыйная станцыя па цукровых бураках 3/339; 4/559; 7/235, 362, 558

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Буракі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Буракі́
Р. Бурако́ў
Д. Бурака́м
В. Буракі́
Т. Бурака́мі
М. Бурака́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бура́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бура́к буракі́
Р. бурака́ бурако́ў
Д. бураку́ бурака́м
В. бура́к буракі́
Т. бурако́м бурака́мі
М. бураку́ бурака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

меліто́за, ‑ы, ж.

Спец. Цукрыстае рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах (у эўкаліпце, цукровых бураках).

[Ад грэч. méli (melitos) — мёд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукро́за, ‑ы, ж.

Спец. Адзін з вугляводаў, які змяшчаецца ў цукраносных раслінах (трыснягу, цукровых бураках і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Татаві́на, татовы́на ’лісце на бураках’ (івац., Жыв. сл.), ’націнне’ (Сл. Брэс.). Гл. цяцеўе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цукровабура́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цукровых буракоў, звязаны з вырошчваннем цукровых буракоў. Цукровабурачнае поле. Цукровабурачная гаспадарка. // Прыгатаваны з цукровых буракоў. Цукровабурачная патака.

2. Які паразітуе на цукровых бураках. Цукровабурачны даўганосы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рызакто́нія

(н.-лац. rhisoctonia)

недасканалы грыб класа дэйтэраміцэтаў, які развіваецца на бульбе, бураках, моркве, памідорах, бабовых раслінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

меліто́за

(ад гр. meli, -itos = мёд)

цукрыстае рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах, напр. у эўкаліпце, цукровых бураках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бетаі́н

(ад лац. beta = бурак)

арганічнае азоцістае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва, якое змяшчаецца ў цукровых бураках і многіх іншых раслінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)