бунтава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бунтава́нне
Р. бунтава́ння
Д. бунтава́нню
В. бунтава́нне
Т. бунтава́ннем
М. бунтава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

buntowanie

н. бунтаванне; бунтарства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)