бу́лбатка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бу́лбатка |
бу́лбаткі |
| Р. |
бу́лбаткі |
бу́лбатак |
| Д. |
бу́лбатцы |
бу́лбаткам |
| В. |
бу́лбатку |
бу́лбаткі |
| Т. |
бу́лбаткай
бу́лбаткаю |
бу́лбаткамі |
| М. |
бу́лбатцы |
бу́лбатках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Бу́льбатка ’бурбалка’ (Сцяшк. МГ), бу́лбатка ’тс’ (Янк. II). Укр. бу́льба ’бурбалка’, бу́льбашка. Гукапераймальнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бурбалка; булбатка (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)