буксава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.

Пра колы: круціцца на адным месцы, не рухаючыся з месца.

|| наз. буксава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буксава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. буксу́ю буксу́ем
2-я ас. буксу́еш буксу́еце
3-я ас. буксу́е буксу́юць
Прошлы час
м. буксава́ў буксава́лі
ж. буксава́ла
н. буксава́ла
Загадны лад
2-я ас. буксу́й буксу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час буксу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

буксава́ць несов., прям., перен. буксова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буксава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак.

Круціцца, не рухаючыся з месца (пра колы аўтамабіля, паравоза і пад.). Матор раве, заднія колы буксуюць, а машына стаіць. Хомчанка. // Пра аўтамабіль і пад., у якога колы круцяцца на адным месцы. Ехаць прыйшлося доўга, машыны часта буксавалі. Новікаў. // перан. Не рухацца наперад, таптацца на адным месцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буксава́ць sich auf der Stélle dréhen; nicht vom Fleck kómmen*, Schlupf háben; (dúrch)rútschen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

буксава́ць

(польск. buksować, ад ням. bugsieren)

круціцца, слізгаючы і не рухаючыся з месца (пра колы аўтамашыны, паравоза).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

буксова́ть несов. буксава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забуксава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак.

Пачаць буксаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буксава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. буксаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буксо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. буксаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)