буке́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. буке́т буке́ты
Р. буке́та буке́таў
Д. буке́ту буке́там
В. буке́т буке́ты
Т. буке́там буке́тамі
М. буке́це буке́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

буке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Падабраныя і прыгожа складзеныя ў пучок кветкі.

2. Сукупнасць араматычных і смакавых уласцівасцей чаго-н.

Б. чаю.

Гэта віно мае асаблівы б.

|| прым. буке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буке́т м., в разн. знач. буке́т;

б. кве́так — буке́т цвето́в;

б. ча́ю — буке́т ча́я;

б. віна́ — буке́т вина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буке́т буке́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буке́т, ‑а, М ‑кеце, м.

1. Падабраныя і прыгожа складзеныя ў пучок кветкі. Букет ружаў. □ А праз тры дні Стась з вялікім букетам ружовых цюльпанаў у руках крочыў у школу. Хомчанка. // Пра якія‑н. прадметы, складзеныя ў пучок. Дзяўчына з іх [сяброў] кампаніі, якая несла цэлы букет рознакаляровых шароў, падбегла да дома і выпусціла нітку. Шыцік.

2. Сукупнасць пахавых і смакавых уласцівасцей чаго‑н. Букет чаю. Букет віна.

[Фр. bouguet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буке́т м

1. Strauß m -es, Sträuße, Blúmenstrauß m;

2. (сукупнасць пахавых і смакавых уласцівасцей) Blúme f -, -n Bukétt n -s, -s і -n, Bouquet [bu´ke:] n -s, -s; Aróma n -s, pl -s і -men

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

буке́т

(фр. bouquet)

1) прыгожа складзеныя ў пучок кветкі;

2) сукупнасць пахавых і смакавых уласцівасцей чаго-н. (напр. б. чаю, б. віна).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Буке́т. Рус. буке́т, укр. буке́т. Запазычанне з ням. Bukett або франц. bouquet ’тс’. Фасмер, 1, 236; Шанскі, 1, Б, 219.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

буке́т

(фр. bouquet)

1) прыгожа складзеныя ў пучок кветкі (напр. б. цюльпанаў);

2) сукупнасць пахавых і смакавых уласцівасцей чаго-н. (напр. б. чаю, б. віна).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

букет, пук

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)