Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Verbum
анлайнавы слоўнікБу́ды
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Бу́ды | |
Бу́даў |
|
| Бу́дам | |
| Бу́ды | |
| Бу́дамі | |
| Бу́дах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зда́цца³,
Спатрэбіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бу́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| бу́да | бу́ды | |
| бу́ды | ||
| бу́дзе | бу́дам | |
| бу́ду | бу́ды | |
| бу́дай бу́даю |
бу́дамі | |
| бу́дзе | бу́дах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абве́сны.
Абвесны лад — у граматыцы: сукупнасць асабовых форм дзеяслова, якія паказваюць на наяўнасць дзеяння ў
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бу́да, -ы,
1. Крытая скурай або брызентам карэта, брычка, воз
2. Верх над карэтай, брычкай.
3. Шалаш, будан.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «будаўнічы», напрыклад:
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бу́дзе,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Па́йда ’пляткарка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kielnia
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)