Будынкаў тыпы 1/21, 22

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

basilica [bəˈzɪlɪkə] n. базі́ліка (тып будынкаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зво́ддалеку, прысл.

З далёкай адлегласці.

Назіраць з.

З. ад жыллёвых будынкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буды́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. буды́нак буды́нкі
Р. буды́нка буды́нкаў
Д. буды́нку буды́нкам
В. буды́нак буды́нкі
Т. буды́нкам буды́нкамі
М. буды́нку буды́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бло́к

‘частка прылады; будаўнічы камень; комплекс будынкаў’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бло́к бло́кі
Р. бло́ка бло́каў
Д. бло́ку бло́кам
В. бло́к бло́кі
Т. бло́кам бло́камі
М. бло́ку бло́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

экстэр’е́р, -у, м.

Знешні выгляд, склад будынкаў, цела жывёл і інш.

|| прым. экстэр’е́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ілюміна́цыя, -і, ж.

Яркае дэкаратыўнае асвятленне вуліц, будынкаў, паркаў і інш.

Святочная і.

|| прым. ілюмінацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абліцо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па абліцоўцы будынкаў і пад.

|| ж. абліцо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вышы́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Будаўнік вышынных будынкаў.

2. Спецыяліст па вышынных палётах, пад’ёмах.

Лётчык-в.

Альпініст-в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цясля́р, цесляра́, мн. цесляры́, цесляро́ў, м.

Рабочы, які займаецца грубай апрацоўкай драўніны, узвядзеннем драўляных будынкаў і пад.

|| прым. цясля́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)