будыйскі - Пошук

буды́йскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	буды́йскі	буды́йская	буды́йскае	буды́йскія
Р.	буды́йскага	буды́йскай буды́йскае	буды́йскага	буды́йскіх
Д.	буды́йскаму	буды́йскай	буды́йскаму	буды́йскім
В.	буды́йскі (неадуш.) буды́йскага (адуш.)	буды́йскую	буды́йскае	буды́йскія (неадуш.) буды́йскіх (адуш.)
Т.	буды́йскім	буды́йскай буды́йскаю	буды́йскім	буды́йскімі
М.	буды́йскім	буды́йскай	буды́йскім	буды́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

буды́йскі рел. будди́йский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буды́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да будызму. Будыйскае вучэнне. Будыйскі храм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буды́зм, -у, м.

Адна з сусветных рэлігій, распаўсюджаная ў Кітаі, Японіі і некаторых іншых краінах Усходу [па імені яе заснавальніка Буды].

|| прым. буды́йскі, -ая, -ае.

Будыйскае вучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

будди́йский буды́йскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́ма², -ы, мн. -ы, -аў, м.

Будыйскі манах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́гада, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, па́гад, ж.

Будыйскі або індуісцкі храм, сховішча рэлігійных рэліквій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ма

‘духоўная асоба, будыйскі манах’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́гада, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Будыйскі храм у краінах Далёкага Усходу.

[Скажонае санскр. «бхагават» — божы, святы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́ма ¹, ‑ы, ж.

Паўднёваамерыканская бязгорбая ўючная жывёліна сямейства вярблюдаў.

[Ісп. llama.]

ла́ма ², ‑ы, м.

Будыйскі манах-свяшчэннік у Тыбеце і Манголіі.

[Ад тыбецкага blama — вышэйшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum