бугры́сты, -ая, -ае.

Пакрыты буграмі.

Бугрыстая дарога.

|| наз. бугры́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бугры́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бугры́сты бугры́стая бугры́стае бугры́стыя
Р. бугры́стага бугры́стай
бугры́стае		 бугры́стага бугры́стых
Д. бугры́стаму бугры́стай бугры́стаму бугры́стым
В. бугры́сты (неадуш.)
бугры́стага (адуш.)		 бугры́стую бугры́стае бугры́стыя (неадуш.)
бугры́стых (адуш.)
Т. бугры́стым бугры́стай
бугры́стаю		 бугры́стым бугры́стымі
М. бугры́стым бугры́стай бугры́стым бугры́стых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бугры́сты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты буграмі. Бугрыстая дарога. Бугрыстае поле. □ Потым ўдарылі маразы, балота пакрылася тоўстай скарынкай каструбаватага, бугрыстага, з жоўтымі падцёкамі лёду. Дамашэвіч. // Няроўны, з буграмі. Стоячы пры лямпе, якая асвятляла бугрысты, з залысінамі лоб,.. [старшыня валвыканкама] моўчкі перагледзеў некалькі лісткоў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бугры́сты hügelig, úneben, höckerig, wéllig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

буго́рчатый бугры́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

knobbly [ˈnɒbli] adj. шышкава́ты; бугры́сты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жабава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Няроўны, бугрысты, маршчыністы. Жабаватая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́біцца, ‑біцца; незак.

Разм. Моршчыцца, набываць бугрысты выгляд. Скура на ботах пачала жабіцца. // Моршчыцца, трэскацца пры згінанні (пра драўніну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жа́біць ’перагінаць’ (Юрч., Яўс.), жа́біцца ’моршчыцца, набываць бугрысты выгляд’ (ТСБМ). Рус. кастр., бранск. жа́биться ’карабаціцца’ (СРНГ, Растаргуеў, Бранск.). Вытворнае ад жа́ба 1 ў сувязі з уяўленнем пра бугрысты, зморшчаны характар скуры або сагнутыя ногі жывёліны. Бел. і бранск., магчыма, незалежна ад кастр., а таксама ад ярасл. жабиться ’кпіць’, алт. і том. жабить ’лаяць, сварыцца (на каго-н.)’. Параўн. жа́ба 2. Грыгор’еў, УЗ Мазыр. ГПИ, 1, 1958, 156; Мяркулава, Этимология, 1963, 77.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lumpy

[ˈlʌmpi]

adj.

1) камякава́ты, з камяка́мі

2) выбо́істы, няро́ўны, бугры́сты

3) цяжкі́ й няўклю́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)