Verbum

анлайнавы слоўнік

бугаро́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бугаро́к, -рка́ м., мед., анат. бугоро́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бугаро́к, ‑рка, м.

1. Памянш. да бугор.

2. У анатоміі — узвышанасць на касці, да якой прымацоўваецца мышца. Лонны бугарок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буго́р, -гра́, мн. -гры́, -гро́ў, м.

Невялікае ўзвышша, узгорак.

|| памянш. бугаро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́нны, ‑ая, ‑ае.

У выразах: лонны бугарок гл. бугарок (у 2 знач.); лоннае зрашчэнне гл. зрашчэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуго́р², -гра́, мн. -гры́, -гро́ў, м.

Невялікі бугарок — тлушчавая пробка ў порах скуры.

Твар у вуграх.

|| прым. вугры́сты, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуго́р

‘бугарок на скуры’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прышч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Невялікі запалёны бугарок на скуры.

Твар у прышчах.

|| памянш. пры́шчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tubercle

[ˈtu:bərkəl]

1) Bot. бугаро́к -ка́ m.

2) Med. тубэркулёзны бугаро́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

тубе́ркул, ‑а, м.

Спец. Бугарок у тканках арганізма, выкліканы туберкулёзнай палачкай.

[Лац. tuberculm — бугарок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)