Бу́г

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бу́г
Р. Бу́га
Д. Бу́гу
В. Бу́г
Т. Бу́гам
М. Бу́гу

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Буг м., р. Буг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Буг р. Буг, род. Бу́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БУГ,

рака ў Беларусі, Украіне і Польшчы, гл. Заходні Буг.

т. 3, с. 304

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Буг м Buh i Bug m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Заходні Буг

т. 7, с. 16

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Захо́дні Буг м Wéstlicher Bug m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Bug

[bu:g]

р. Буг

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Bug Bug u

м. р. Буг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Нямні́шча ’старое рэчышча (Нёмана)’ (стаўб., Сл. ЦРБ): ні ва ўсякум нямнішчы адзінакага рыба водзіцца (карэл., Нар. словатв.). Ад назвы ракі Нёман, параўн. аналагічнае бужыско (ад Буг, беласт.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)