бубне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бубне́нне
Р. бубне́ння
Д. бубне́нню
В. бубне́нне
Т. бубне́ннем
М. бубне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бубне́нне ср., разг.

1. бой бу́бна;

2. бормота́ние, ворча́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бубне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бубніць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)