бря́кать несов.

1. бра́згаць;

2. (выбалтывать) разг. ля́паць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзы́нкаць несов.

1. (издавать звенящий звук) звя́кать, бря́кать, бренча́ть;

2. (о насекомых) гуде́ть, жужжа́ть, зуде́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бра́каць ’бразгаць, падаць, валіць’ (Юрч., Гарэц.). Рус. бря́кать, укр. бря́кати, польск. brzęk! brząkać, ц.-слав. брѧцати і г. д. Слав. bręk‑ — аснова гукапераймальнага характару (*bren‑k‑). Параўн. літ. brínkt ’бах!’. Бернекер, 84; Слаўскі, 1, 46; Праабражэнскі, 1, 44–45; Фасмер, 1, 225.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ля́паць несов., разг.

1. стуча́ть; хло́пать; шлёпать;

2. (бросать что-л. липкое) ля́пать;

3. прост. (говорить что-л. бестактно) ля́пать, бря́кать;

1-3 см. ля́пнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бра́згаць несов. греме́ть; хло́пать; (чем-л. металлическим) звя́кать, ля́згать, бря́кать, бряца́ть; бренча́ть;

б. вёдрамі — звя́кать вёдрами;

б. жале́зам — ля́згать желе́зом;

б. дзвяра́мі — хло́пать две́рью;

б. ключа́мі — звя́кать ключа́ми;

б. збро́яй — бряца́ть ору́жием

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)