Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бруі́ццанесов. струи́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бруі́цца, бруіцца; незак.
Цячы, пераліваючыся (пра ручай, крыніцу і пад.). Там фантан, як вадаспад, Не сціхаючы бруіцца.А. Александровіч.//перан. Разыходзіцца струменямі, хвалямі (пра паветра, святло, пах і пад.). І Лагода адчуў, што цяпло, якое бруілася з.. [Дашыных] вачэй, адразу пранікла ў самае яго сэрца, моцна завалодала ім.Васілевіч.Каласістыя мірныя палі, якія бруіліся пад ветрам, уціхамірвалі душу.Шарахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бруі́цца ’цячы, ліцца’; бруі́ць ’хутка цячы, пералівацца’, бруя́ ’хваля, цячэнне’ (Сцяшк. МГ); бруі́ць, бруі́цца ’мачыцца’, бруй ’той, хто мочыцца’ (Нас.). Рус.дыял.бруи́ть ’хутка цячы; гучаць’; бруя́ ’струмень’, укр.бру́я ’хуткае цячэнне ў рацэ; скразняк’. Польск.дыял.bruič. Польскае слова Варш. сл. (1, 212) лічыць запазычаннем з бел. мовы, а Бернекер, 88; Траўтман, 37; Фасмер, 1, 221; Брукнер, 42, *brujь, *brujati параўноўваюць з літ.briáutis ’напіраць сілай, лезці’. Параўн. яшчэ рус.дыял.бру́я́ ’рабізна на вадзе’, бруя́ть ’гучаць’. Можа, гукапераймальнае. Далей сюды належаць бел.бруль (= бруй), бру́ліць (= бру́іць), брулі́ ’мача’, гл. Нас. (Фасмер, 1, 221; Бернекер, 88), бруя́к ’водмель’ (Касп.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бруі́цца, бруі́ць rínnen*vi, ríeseln vi (s)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
струи́ться струме́ніцца, бруі́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забруі́цца, ‑бруіцца; зак.
Пачаць бруіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бруі́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -і́ць; незак.
Тое, што і бруіцца.
Кроў бруіць у жылах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)