бруі́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бруі́сты |
бруі́стая |
бруі́стае |
бруі́стыя |
| Р. |
бруі́стага |
бруі́стай
бруі́стае |
бруі́стага |
бруі́стых |
| Д. |
бруі́стаму |
бруі́стай |
бруі́стаму |
бруі́стым |
| В. |
бруі́сты (неадуш.)
бруі́стага (адуш.) |
бруі́стую |
бруі́стае |
бруі́стыя (неадуш.)
бруі́стых (адуш.) |
| Т. |
бруі́стым |
бруі́стай
бруі́стаю |
бруі́стым |
бруі́стымі |
| М. |
бруі́стым |
бруі́стай |
бруі́стым |
бруі́стых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бруі́сты, ‑ая, ‑ае.
Які бруіцца; струменісты. Эх вы, песні, мае песні, З ніў, з дуброў цяністых, Ад сярпа, касы, сякеры, Ад крыніц бруістых! Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
струи́стый поэт. струме́ністы, бруі́сты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бруя́, ‑і, ж.
Вузкі бруісты паток вады; цурок. Неўгамонныя тры крыніцы б’юць, З першай — саснякі баравыя п’юць, А ў другой, крутой, веснавой бруі, Галасы свае мыюць салаўі. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)