бруне́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бруне́т бруне́ты
Р. бруне́та бруне́таў
Д. бруне́ту бруне́там
В. бруне́та бруне́таў
Т. бруне́там бруне́тамі
М. бруне́це бруне́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бруне́т, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м.

Мужчына з чорнымі або вельмі цёмнымі валасамі.

|| ж. бруне́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бруне́т м. брюне́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бруне́т, ‑а, М ‑неце, м.

Мужчына з чорнымі або вельмі цёмнымі валасамі. Падобныя з твару, браты шмат у чым адрозніваліся адзін ад аднаго: маладзейшы — вышэй ростам, белы, з простымі і мяккімі, як лён, валасамі, у той час калі Сяргей амаль брунет. Шамякін.

[Фр. brunet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бруне́т м Brünétte m -n, -n, bráunhaariger Mann

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бруне́т

(фр. brunet)

мужчына з цёмнымі або чорнымі валасамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Бруне́т. Рус. брюне́т, укр. брюне́т. Запазычанне (бел. і ўкр., можа, праз рус. мову) з франц. brunet (< brun ’карычневы’). Падрабязней гл. Шанскі, 1, Б, 207.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brunet [bru:ˈnet] n. бруне́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бруне́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да брунет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брюне́т бруне́т, -та м., чарня́вы, -вага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)