бро́ня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. бро́ня
Р. бро́ні
Д. бро́ні
В. бро́ню
Т. бро́няй
бро́няю
М. бро́ні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бро́ня ж. бро́ня прост.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бро́ня (закрепление) бро́ня, род. бро́ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

броня́ воен. браня́, род. брані́ ж., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бронь і бро́ня, -і, ж.

Замацаванне асобы ці прадмета за кім-, чым-н., а таксама дакумент на такое замацаванне.

Б. на авіябілет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бро́ня,

гл. бронь ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

броня

Том: 2, старонка: 223.

img/02/02-223_1086_Броня.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

бронь ж, бро́ня ж

1. (замацаванне) Reservíerung [-vi:-] f -, -en;

2. (вызваленне ад вайсковай службы) Fréistellung [Befréiung] vom Militärdienst

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бронь ​1 і (радзей) бро́ня, ‑і, ж.

Замацаванне якой‑н. асобы або прадмета за кім‑, чым‑н., якое робіць іх недатыкальнымі для іншых, а таксама дакумент на такое замацаванне. У Паўла і Васі .. была бронь, аднак хлопцы вырашылі ісці на фронт. Брыль. [Ермаліцкі] падаў на подпіс бронь на зарплату. Скрыган. Леў Раманавіч раптам адчуў, што.. хавацца далей за паперкай-бронню непрыстойна і нават злачынна. Асіпенка.

бронь ​2,

У выразе: бронь божа — тое, што і барані божа (гл. бог).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

браня́ ж., воен. броня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)