бродя́чий

1. бадзя́жны, валацу́жны;

2. (странствующий) вандро́ўны;

бродя́чий музыка́нт вандро́ўны музыка́нт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валацу́жны бродя́чий, бродя́жий, бродя́жный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валача́шчы (о животных) бродя́чий, бездо́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вандро́ўны

1. стра́нствующий, бродя́чий; кочу́ющий;

в. музыка́нт — бродя́чий музыка́нт;

2. передвижно́й;

~ная бібліятэ́ка — передвижна́я библиоте́ка;

3. см. качавы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вэ́нгра ’венгерац’ (Шат.). Кантэкст: «Па сяле ходзіць вэнгра з лякарствамі». Таму можна меркаваць, што гэта слова мела таксама значэнне ’вандроўны гандляр’. Параўн. рус. венге́рец, венгр ’венгерац’, а таксама ’бродячий торговец, продававший по городам и поместьям товары и лекарства, по происхождению главным образом словак из Венгрии’ (Фасмер, 1, 290, са спасылкай на Мельнікава–Пячэрскага). З польск. węgier ’венгерац’ (гл. Фасмер, там жа). Гл. таксама дадаткі Трубачова (там літ-ра адносна венгерец ’гандляр’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)