брике́т техн. брыке́т, -ту и (об отдельной кирпичине) -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыке́т, -ту м. брике́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Брыке́т. Рус. брике́т, укр. брике́т. Новае запазычанне з франц. briquette ’тс’ (< brique ’цэгла’). Шанскі, 1, Б, 197.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)