бра́шпіль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бра́шпіль бра́шпілі
Р. бра́шпіля бра́шпіляў
Д. бра́шпілю бра́шпілям
В. бра́шпіль бра́шпілі
Т. бра́шпілем бра́шпілямі
М. бра́шпілі бра́шпілях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бра́шпіль м., тех. бра́шпиль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бра́шпіль, ‑я, м.

Лябёдка для спуску і падымання якара, размешчаная ў насавой частцы судна.

[Гал. braadspil.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БРА́ШПІЛЬ

(галанд. braadspil),

лябёдка з гарыз. валам для пад’ёму якара, падцягвання судна з дапамогай тросаў да прычала (пірса, сценкі) пры яго швартоўцы. Бываюць ручныя, паравыя, эл. і гідраўлічныя. На вял. ваен. караблях замест брашпіля ўстанаўліваецца шпіль — механізм лябёдачнага тыпу з верт. валам і пераважна эл. Прыводам.

т. 3, с. 255

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бра́шпіль

(гал. braadspil)

лябёдка на судне для спуску і падымання якара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бра́шпиль мор. бра́шпіль, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)