Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бра́ція, ‑і, ж., зб.
1. Манахі адной абшчыны або манастыра.
2.зазначэннем. Жарт. Людзі, якіх яднае адна справа, агульныя інтарэсы; людзі аднаго круга. [Чмаруцька:] — Наш начальнік дарогі.. глядзіць, каб мы, мазутная, значыцца, брація, залішне на пуці не вытыркаліся.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бра́ціяжзборн
1.жарт Geséllschaft f -, -en, Konsórten pl;
2.рэл Klóstergemeinschaft f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бра́тиясобир., рел., шутл.бра́ція, -ціі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Zunft
f -, Zünfte гіст. (раме́сніцкі) цэх, гі́льдыя, карпара́цыя
er ist von der ~ — ён спецыялі́ст
die gánze ~ — уся́бра́ція
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вяры́гі ’жалезныя ланцугі, аковы, якія насілі на целе рэлігійныя фанатыкі’ (БРС, КТС), ст.-бел.верига, вериги ’ланцуг, путы’ (з XV ст.), укр.вериги, рус.вериги ’тс’, арханг. ’смецце ў зерні збожжа’, алан. ’невялікі стог сена’, ст.-рус.верига, вериги ’металічны дрот, ніць’; ’ланцуг’; ’вярыгі’; ’кайданы’ (з XII ст.), славен.veríga ’ланцуг, звяно ланцуга’; ’клямка, засаўка’, серб.-харв.вѐрига ’ланцуг’, вѐриге ’вярыгі’, макед.верига ’ланцуг’; ’горны хрыбет’, балг.верига, веруга ’ланцуг’; ’путы, аковы, кайданы’; ’ланцуг гор’; ’рад падзей’; ’бярозка палявая, Convolvulus arvensis L.’, ст.-слав.верига, утворанае ад вьрѣти (< verti ’звязваць’) пры дапамозе суф. ‑ига (Шанскі, 1, В, 59). Звязана з літ.vérti ’адчыняць, зачыняць’; ’нанізваць’, лат.vērt ’тс’, грэч.ἀείρω ’злучаю, звязваю’. Са ст.-слав. праз ц.-слав. і ст.-бел. слова прыйшло ў сучасную мову. Фасмер (1, 299) звязвае рус.верига са словам верать ’усоўваць, запіхваць, тыцкаць’. Сюды ж прымыкае вярыжны (брація вярыжная — КТС).