браце́нік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. браце́нік браце́нікі
Р. браце́ніка браце́нікаў
Д. браце́ніку браце́нікам
В. браце́ніка браце́нікаў
Т. браце́нікам браце́нікамі
М. браце́ніку браце́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

браце́нік м., обл. брата́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

браце́нік, ‑а, м.

Абл. Дваюрадны брат (рэдка — родны). На двор да Якава з’язджаецца сваяцтва з далёкіх вёсак: дзядзькі, цёткі, браценікі, ля вазоў стаяць, кураць, гутараць. Галавач. У нядобры час даведаўся герой наш [Іван], што браценік яго родны, адпушчаны з войска, падпусціў яму канкурэнцыю. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брата́н обл. браце́нік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cousin

[ˈkʌzən]

n.

1) браце́нік -а m., стрые́чны брат, кузэ́н -а m.

2) стрые́чная сястра́, кузы́на f.

second cousin —

1) брат або́ сястра́ трэ́цяе стрэ́чы; траю́радны брат, траю́радная сястра́

2) далёкая радня́; суро́дзіч -а m., суро́дзічка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)