бракё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бракё́р бракё́ры
Р. бракё́ра бракё́раў
Д. бракё́ру бракё́рам
В. бракё́ра бракё́раў
Т. бракё́рам бракё́рамі
М. бракё́ру бракё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

бракёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і бракаўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бракёр м. бракёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бракёр бракёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бракёр, ‑а, м.

Тое, што і бракаўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)