браканье́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца браканьерствам.

|| прым. браканье́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

браканье́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. браканье́р браканье́ры
Р. браканье́ра браканье́раў
Д. браканье́ру браканье́рам
В. браканье́ра браканье́раў
Т. браканье́рам браканье́рамі
М. браканье́ру браканье́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

браканье́р м. браконье́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

браканье́р, ‑а, м.

Той, хто займаецца браканьерствам. А браканьер пускае ў ход усе забароненыя прылады лоўлі і нават узрыўчатку. Вірня.

[Фр. braconnier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

браканье́р м. Wílderer m -s, -, Wílddieb m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

браканье́р

(фр. braconnier)

той, хто займаецца паляваннем або рыбнай лоўляй у недазволеным месцы, у забароненыя тэрміны ці забароненымі спосабамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Браканье́р. Рус. браконье́р, укр. браконьє́р. Запазычанне з франц. braconnier ’тс’ (< braconner ’паляваць з сабакамі’). Падрабязна Шанскі, 1, Б, 187.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

браконье́р браканье́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kłusownik

м. браканьер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

poacher [ˈpəʊtʃə] n.

1. браканье́р

2. пасу́дзіна для ва́ркі я́ек, ры́бы, фру́ктаў у кі́пені

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)