бра́зкаць
‘стукаць, брынчаць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
бра́зкаю |
бра́зкаем |
| 2-я ас. |
бра́зкаеш |
бра́зкаеце |
| 3-я ас. |
бра́зкае |
бра́зкаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
бра́зкаў |
бра́зкалі |
| ж. |
бра́зкала |
| н. |
бра́зкала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
бра́зкай |
бра́зкайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
бра́зкаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Бра́згаць, бра́зґаць ’стукаць, брынчаць’, таксама бра́зкаць. Рус. бря́згаць, укр. бря́зкати. Паводле Рудніцкага, 227, утварэнне ад выклічніка брязь! (гукапераймальнае). Фасмер (1, 225) лічыць роднасным з літ. breñgsti, brenzgiù ’загучаць, застукаць’. Параўн. Буга, РФВ, 70, 102. Траўтман (37) слав. bręzgъ і літ. формы выводзіць з балт.-слав. *brenzg‑. Сюды ж бел. бра́знуць ’стукнуць’, бра́знуцца ’ўпасці’ (bręzgnǫ‑ti).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)