брадзі́ць

‘знаходзіцца ў стане браджэння’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. бро́дзіць бро́дзяць
Прошлы час
м. брадзі́ў брадзі́лі
ж. брадзі́ла
н. брадзі́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час бро́дзячы

Крыніцы: tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

брадзі́ць

‘хадзіць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. браджу́ бро́дзім
2-я ас. бро́дзіш бро́дзіце
3-я ас. бро́дзіць бро́дзяць
Прошлы час
м. брадзі́ў брадзі́лі
ж. брадзі́ла
н. брадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. брадзі́ брадзі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час бро́дзячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

брадзі́ць², 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., бро́дзіць; незак.

Знаходзіцца ў стане браджэння (у 1 знач.).

Сок бродзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брадзі́ць¹, браджу́, бро́дзіш, бро́дзіць; незак.

1. Хадзіць у розных напрамках; блукаць.

Цэлы дзень брадзіў па лесе.

2. Пракладваць брод (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брадзі́ць I несов.

1. прота́птывать след в траве́;

2. (о солнце) то пря́таться за облака́ми, то пока́зываться

брадзі́ць II несов. (о пиве и т.п.) броди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брадзі́ць ​1, браджу, бродзіш, бродзіць; незак.

1. Павольна, не прытрымліваючыся дарогі і пэўнага кірунку, хадзіць; блукаць. Міхалка брадзіў за Скуратовічавымі каровамі па пакошы і пожні ніў. Чорны. Ходзіць ён [казёл] па ельніку, Бродзіць па бярэзніку. Якімовіч. // Перамяшчаючыся, наведваць розныя месцы, пранікаць куды‑н. Бродзіць вецер шумлівы, стоногі, Белых зайцаў па моры пасе. Бядуля.

2. Рабіць, пракладваць брод (у 2 знач.).

брадзі́ць ​2, бродзіць; незак.

Знаходзіцца ў стане браджэння (у 1 знач.). Сок вінаградны недзе ў бочках бродзіць. Рудкоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брадзі́ць gären vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Брадзі́ць. Рус. броди́ть, укр. броди́ти, польск. brodzić, балг. бро́дя і г. д. Слав. *broditi — ітэратыўная форма да *bresti *bredǫ. Параўн. літ. bradýti, лат. bradît, літ. brìsti bredù (рус. брестѝ бреду́, укр. брести́, чэш. břísti; ц.-слав. брести бредѫ). Бернекер, 87, 83; Брукнер, 40; Праабражэнскі, 1, 45; Фасмер, 1, 210, 216; Траўтман, 38.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адбрадзі́ць¹, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.; -ро́дзіць; -ро́джаны; зак. (разм.).

Кончыць, перастаць брадзіць².

Квас адбро́дзіў.

Піва адбро́дзіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забрадзі́ць, ‑бродзіць; зак.

Пачаць брадзіць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)