бо́цман

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бо́цман бо́цманы
Р. бо́цмана бо́цманаў
Д. бо́цману бо́цманам
В. бо́цмана бо́цманаў
Т. бо́цманам бо́цманамі
М. бо́цмане бо́цманах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

бо́цман, -а, мн. -ы, -аў, м.

Званне малодшага каманднага складу на караблі, а таксама асоба, якая мае такое званне.

|| прым. бо́цманскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́цман м., мор. бо́цман

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́цман мор. бо́цман, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́цман, ‑а, м.

Званне малодшага (старшынскага) каманднага саставу на караблі. // Асоба, якая мае такое званне.

[Гал. bootsman — начальнік над матросамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БО́ЦМАН

(галанд. bootsman),

званне малодшага (старшынскага) каманднага саставу на караблі, непасрэдны начальнік палубнай каманды. На вял. ваенных караблях некалькі боцманаў, адзін з іх галоўны.

т. 3, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бо́цман м марск Bóotsmann m -(e)s, -leute

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бо́цман

(гал. bootsman)

званне малодшага каманднага саставу на караблі, якому падпарадкавана каманда па гаспадарчых работах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

boatswain [ˈbəʊsn] n. бо́цман

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bosun [ˈbəʊsn] n. бо́цман

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)