бо́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бо́с бо́сы
Р. бо́са бо́саў
Д. бо́су бо́сам
В. бо́са бо́саў
Т. бо́сам бо́самі
М. бо́се бо́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бос м. босс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бос, ‑а, м.

У ЗША — гаспадар, кіраўнік прадпрыемства ці ўстановы, партыі, арганізацыі. Неяк адзін бос наняў [інжынера] сканструяваць на яго хімічным заводзе коміны з мінімальнай, але дазволенай санітарнымі правіламі вышынёй. Хомчанка.

[Англ. boss.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БОС

(англ. boss),

1) гаспадар, прадпрымальнік.

2) У ЗША назва пашыраецца на асоб, якія ўзначальваюць апарат рэсп. і дэмакр. партый у штатах і гарадах, прафсаюзны апарат.

т. 3, с. 219

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бос м Boss m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бос

(англ. boss)

1) кіраўнік фірмы, прадпрыемства;

2) заправіла партыі, арганізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Бос ’гаспадар, патрон’. Рус. босс, укр. босс. Новае запазычанне з англ. boss ’тс’ (а гэта з гал. baas ’тс’). Гл. Шанскі, 1, Б, 176.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бос

(англ. boss)

1) кіраўнік фірмы, прадпрыемства, установы;

2) асоба, якая ўзначальвае апарат якой-н. партыі, прафсаюза і г. д.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

босс бос, род. бо́са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

underling [ˈʌndəlɪŋ] n. derog. паднача́леная асо́ба; дро́бная со́шка;

the boss and his underlings бос са сваі́мі паднача́ленымі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)