бо́рзый уст. бо́рзды, бы́стры.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
борзый
Том: 2, старонка: 151.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
бо́рзды
1. бы́стрый, прово́рный;
2. (о коне) бо́рзый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бо́рзды ’быстры, спрытны’. Траўтман (40) лічыў, што бел. слова прадстаўляе прасл. варыянт да bъrzъ ’тс’ і рэканструяваў прасл. bъrzъ (ва ўсіх слав. мовах, акрамя бел.) і bъrzdъ (бел. мова). Гэта апошняе стаіць вельмі блізка да літ. burzdùs, bruzdùs ’рухавы’, што дае магчымасць аднавіць балта-слав. праформу *burzdu‑. Форма bъrzdъ захоўваецца яшчэ ў серб.-харв. брздѝца ’быстрына ў ручая’. Параўн. таксама Трубачоў, Слав. языкозн., V, 176–177. Форму bъrzъ адлюстроўваюць, напр., рус. бо́рзый, бел. бо́рза, польск. bardzo ’вельмі’, barzy (ст.) ’хуткі’, чэш. brzý, серб.-харв. бр̂з ’хуткі’. Параўн. яшчэ Скок, 1, 222.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бы́стры
1. (о течении, полёте) бы́стрый;
2. (о глазах) живо́й;
3. (в беге) бы́стрый, ре́звый; (о коне — ещё) бо́рзый;
4. перен. бы́стрый, живо́й; прово́рный;
б. хло́пчык — бы́стрый (живо́й, прово́рный) ма́льчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)