Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бо́мбабо́мба, -бы ж.;
фуга́сная бо́мба фуга́сная бо́мба;
зажига́тельная бо́мба запа́льная бо́мба;
хими́ческая бо́мба хімі́чная бо́мба;
а́томная бо́мбаа́тамная бо́мба;
водоро́дная бо́мба вадаро́дная бо́мба;
нейтро́нная бо́мба нейтро́нная бо́мба;
◊
влете́ть бо́мбой уляце́ць бо́мбай.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́мбаж.бо́мба;
○ аско́лачная б. — оско́лочная бо́мба;
а́тамная б. — а́томная бо́мба;
вадаро́дная б. — водоро́дная бо́мба;
вулкані́чная б. — вулкани́ческая бо́мба;
напа́лмавая б. — напа́лмовая бо́мба;
фуга́сная б. — фуга́сная бо́мба;
нейтро́нная б. — нейтро́нная бо́мба;
б. запаво́ленага дзе́яння — бо́мба заме́дленного де́йствия;
◊ уляце́ць ~бай — влете́ть бо́мбой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́мба, ‑ы, ж.
Снарад (гарматны, авіяцыйны, ручны), начынены выбуховым рэчывам. Валя бачыла, як з-пад самалётаў пасыпаліся чорныя, падобныя на рыб, бомбы.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бо́мбажвайск Bómbe f -, -n;
авіяцы́йная бо́мба Flíegerbombe f;
а́тамная бо́мба Atómbombe fÁ-Bombe f;
запа́льная бо́мба Brándbombe f;
фуга́сная бо́мба Spréngbombe f;
неўзарва́ная бо́мба Blíndgänger m -s, -;
напа́лмавая бо́мба Napálmbombe f;
бо́мба запаво́ленага дзе́яння Zéitbombe f, Bómbe mit Zéitzünder
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
БО́МБА
(франц. bombe ад лац. bombus шум, гул),
1) адзін з асн. відаў авіяц. боепрыпасаў. Бомбы асн. прызначэння забяспечваюцца выбуховымі рэчывамі, запальнымі саставамі,ядз. або тэрмаядз. зарадамі (вадародныя, нейтронныя і інш. бомбы; гл.Ядзерная бомба, Прамянёвая зброя). Бываюць фугасныя, асколачныя (у т. л. шарыкавыя), супрацьтанкавыя, супрацьлодачныя, запальныя, бранябойныя, хім. і інш. Дапаможныя авіяц. бомбы прызначаны для стварэння дымавых заслонаў, асвятлення мясцовасці, сігналізацыі, навуч. мэтаў і інш. Сучасныя бомбы могуць мець сістэмы тэлекіравання і саманавядзення, аснашчацца для бомбакідання з малых вышынь парашутамі. Маса авіяц. бомбы ад 0,5 кг да 20 т.
2) Марскі боепрыпас для знішчэння падводных лодак, якарных і донных мін, іншых падводных аб’ектаў. Глыбінныя бомбы (упершыню выкарыстаны ў 1915) падзяляюцца на карабельныя (скідваюцца з кармавых бомбаскідальнікаў або выстрэльваюцца з бамбамётаў) і авіяцыйныя (скідваюцца з самалётаў і верталётаў). Маюць звычайныя і ядз. зарады, кантактныя, некантактныя, гідрастатычныя і дыстанцыйныя ўзрывальнікі. Маса 120—250 кг, далёкасць стральбы да 4 км.
3) Устарэлая назва артыл. асколачна-фугаснага снарада масай больш за 16 кг (з меншай масай наз.гранатамі). Выкарыстоўваўся ў 17—19 ст. У гладкаствольнай артылерыі меў сферычны чыгунны корпус, у наразной — прадаўгаваты.
4) Асколачны снарад для стральбы з бамбамётаў у 1-ю сусв. вайну.
5) Назва саматужных снарадаў, зробленых для дыверсійных і тэрарыстычных мэтаў (у б. Расійскай імперыі, напр., выкарыстоўваліся ў тэрарыстычнай дзейнасці нарадавольцаў).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Бо́мба. Рус.бо́мба, укр.бо́мба. Запазычанне, магчыма, праз польск.bomba або ням.Bombe з італ.bomba, франц.bombe ’тс’ (усё да лац.bombus; першапачатковае значэнне снарад, які гудзе’). Гл. Фасмер, 1, 191; Шанскі, 1, Б, 161; Клюге, 90–91; Вельмі падрабязна (з літ-рай) MESz, 1, 336–337.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бо́мба
(іт. bomba)
1) адзін з асноўных відаў авіяцыйных боепрыпасаў, забяспечаны выбуховым рэчывам, запальным саставам, ядзерным або тэрмаядзерным зарадам;
2) марскі боепрыпас для знішчэння падводных лодак, якарных і донных мінаў, іншых падводных аб’ектаў;
3) устарэлая назва артылерыйскага асколачна-фугаснага снарада масай больш за 16 кг;
4) асколачны снарад для стральбы з бамбамётаў у першую сусветную вайну;
5) саматужны снарад, зроблены для дыверсійных і тэрарыстычных мэт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)