бо́ка

(іт. bocca = рот)

адтуліна на дне кратэра або на схіле вулкана, праз якую адбываюцца слабыя вывяржэнні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бо́к

‘частка цела; край прадмета’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бо́к бакі́
Р. бо́ка бако́ў
Д. бо́ку бака́м
В. бо́к бакі́
Т. бо́кам бака́мі
М. бо́ку бака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прале́жаць сов., разг. пролежа́ть; отлежа́ть;

п. бакі́ — пролежа́ть (отлежа́ть) бока́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налома́ть сов. налама́ць;

◊

налома́ть бока́ палічы́ць рэ́бры;

налома́ть дров налама́ць дроў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бок бок, род. бо́ка, (туловища, крыши) бо́ку м.;

с бо́ку на́ бок з бо́ку на бок;

◊

бок о́ бок по́бач, по́плеч, плячо́ ў плячо́;

под бо́ком пад бо́кам;

сбо́ку припёка погов. з бо́ку прыпёку;

взять (схвати́ть) за бока́ узя́ць за ска́бы (бакі́);

намя́ть (налома́ть) бока́ аддуба́сіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́жня ж.

1. охот. см. ляжня́ 1;

2. (действие) лежа́ние ср.;

бакі́ баля́ць ад ~ні — бока́ боля́т от лежа́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rhyme​1 [raɪm] n.

1. ры́фма

2. рыфмава́ны верш;

nursery rhymes дзіця́чыя ве́ршы

♦

there’s no rhyme or reason гэ́та не ма́е нія́кага сэ́нсу;

without rhyme or reason ≅ ні к сялу́ ні к го́раду; ні да во́ка ні да бо́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адле́жаць сов. отлежа́ть;

а. сабе́ руку́ — отлежа́ть себе́ ру́ку;

◊ ме́сца (вугла́) не ~жыць — ме́ста (угла́) не отлежи́т;

бакі́ а. — бока́ отлежа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шмо́ргацца (аб што, па чым) несов. тере́ться (обо что);

вузлы́ на пастро́мках ~галіся па ко́нскіх бака́х — узлы́ на постро́нках тёрлись о ко́нские бока́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бартаві́на, ‑ы, ж.

Разм.

1. Верхні край бока лодкі, баркі. Падплыўшы да карыта,.. [Даніла] перакульвае яго ў лодку, высморгвае разам з травою тычку, і зазіхацела дарагая капронавая сетка, загрукацелі аб бартавіну важкія грузілы, а следам платва, пузатая і разамлелая, густа аплёўшы сець, пачала паўзці ў лодку. Карамазаў.

2. Адвароты па грудной частцы пінжака, халата і інш. На шырокіх бартавінах халата Фаіны Усцінаўны ляжаў белы каўнерык. Савіцкі. — Валь[с]а для цёткі Акіліны! — крыкнуў увішны шафёр з пучком белых кветак на бартавіне сіняга пінжака. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)