бліску́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бліску́чка |
бліску́чкі |
| Р. |
бліску́чкі |
бліску́чак |
| Д. |
бліску́чцы |
бліску́чкам |
| В. |
бліску́чку |
бліску́чкі |
| Т. |
бліску́чкай
бліску́чкаю |
бліску́чкамі |
| М. |
бліску́чцы |
бліску́чках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бліску́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. іран. Розныя бліскучыя рэчы. Збігнеў палез пад крысо кажуха ў кішэню, дастаў жменю бліскучак: залатых гадзіннікаў, пярсцёнкаў, ланцужкоў, брошак... Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)