бліскаце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ці́ць; незак.

Іскрыцца, зіхацець.

Бліскаціць вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бліскаце́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. бліскаці́ць бліскаця́ць
Прошлы час
м. бліскаце́ў бліскаце́лі
ж. бліскаце́ла
н. бліскаце́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бліскаце́ць, ‑ціць; незак.

Зіхацець, пералівацца святлом; іскрыцца. Між хмызнякоў і траў бліскацела ржавая балотная вада. Пестрак. Пад ..[сонечнымі] праменямі бліскацела, знікаючы пад калёсамі аўтобуса, [стужка] шашы. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забліскаце́ць, ‑ціць; зак.

Разм. Пачаць бліскацець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сверка́ть несов. блі́скаць, бліскаце́ць; (переливаясь) зіхаце́ць; (блестеть) блішча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

twinkle​2 [ˈtwɪŋkl] v. бліскаце́ць, зіхаце́ць, мігаце́ць, мігце́ць;

Her eyes twinkled with merriment. Яе вочы зіхацелі ад весялосці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spangle [ˈspæŋgl] v. (with)

1. пакрыва́ць блішчы́нкамі, расшыва́ць шкля́русам

2. блішчэ́ць, бліскаце́ць;

The meadow spangled with flowers. Луг стракацеў кветкамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прамяні́цца (чым-н.) áusstrahlen vt; Stráhlen áussenden*; léuchten vi, schéinen* vi (ззяць); glänzen vi, fúnkeln vi (бліскаць, бліскацець)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мігаце́ць 1 ’паказвацца на кароткі час і знікаць з поля зроку’, ’свяціць няроўным бляскам’ (ТСБМ, Яруш., Шат., Растарг.), ’ярка блішчэць’ (Шат.), ’пералівацца колерамі’ (КЭС, лаг.), мігце́ць ’тс’, ’ледзь свяціць’ (ТСБМ, Яруш.). Да прасл. migъtěti ’бліскацець, міргаць’ (Мяркулава, Этимология–1973, 58–59), і.-е. аснова *meig‑, якая ў балт. групе моў лае значэнні ’спаць’ (гл. міг) і ’туман’ (літ. miglà, лат. migla), як і ў ст.-грэч. (ὀμίχλη), алб. (mjegull), ст.-інд. (mēgha), авест. (māeɣa) мовах (Скок, 2, 420).

Мігаце́ць 2 ’імжыць’ (рэч., Нар. сл.). Семантычны балтызм. Параўн. літ. miglà, лат. migla ’туман’, літ. miglóti(s) ’засцілацца туманам’. Да мігаце́ць 1, міг (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блішчаць, блішчэць, бліскаць, бліскацець, пабліскваць, ззяць, зіхацець, зіхацецца, зіхцець, палыскацца, ільсніцца, ільсніць, ірдзецца, ірдзець, зырчэць, яркнуць, яскравіцца, яскравець; прамяніцца, люстраніць, люстравацца, свяціцца, гарэць, граць, іскрыцца, пераліваць, пералівацца, шкліцца, залаціцца, серабрыцца, срабрыцца (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)