блінтава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. блінтава́нне
Р. блінтава́ння
Д. блінтава́нню
В. блінтава́нне
Т. блінтава́ннем
М. блінтава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блінтава́нне ср., тип. блинтова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блінтава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. блінтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блинтова́ние блінтава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)