БЛЯ́КЛЫЯ РУ́ДЫ,

група мінералаў падкласа складаных сульфідаў медзі, якія ўтвараюць ізаморфны рад тэнантыт Cu12As4S13 (мыш’яковістая разнавіднасць) — тэтраэдрыт Cu12Sb4S13 (сурмяністая разнавіднасць). Прымесі серабра (фрайбергіт да 17%), цынку, жалеза, ртуці і інш. Крышталізуецца ў кубічнай сінганіі. Крышталі тэтраэдрычнага, радзей кубічнага і октаэдрычнага выгляду. Часцей зерні і зярністыя агрэгаты. Колер сталёва-шэры да жалезна-чорнага. Бляск металічны. Цв. 3—4,5. Шчыльн. 4,6—5,4 г/см³. Бляклыя руды — гідратэрмальныя мінералы. Лёгка выветрываюцца і замяшчаюцца малахітам, азурытам, купрытам і інш. Другарадныя медныя руды, з іх здабываюць таксама сурму, серабро, ртуць.

т. 3, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бля́клы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бля́клы бля́клая бля́клае бля́клыя
Р. бля́клага бля́клай
бля́клае		 бля́клага бля́клых
Д. бля́кламу бля́клай бля́кламу бля́клым
В. бля́клы (неадуш.)
бля́клага (адуш.)		 бля́клую бля́клае бля́клыя (неадуш.)
бля́клых (адуш.)
Т. бля́клым бля́клай
бля́клаю		 бля́клым бля́клымі
М. бля́клым бля́клай бля́клым бля́клых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

смяро́тна-бля́клы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. смяро́тна-бля́клы смяро́тна-бля́клая смяро́тна-бля́клае смяро́тна-бля́клыя
Р. смяро́тна-бля́клага смяро́тна-бля́клай
смяро́тна-бля́клае		 смяро́тна-бля́клага смяро́тна-бля́клых
Д. смяро́тна-бля́кламу смяро́тна-бля́клай смяро́тна-бля́кламу смяро́тна-бля́клым
В. смяро́тна-бля́клы (неадуш.)
смяро́тна-бля́клага (адуш.)		 смяро́тна-бля́клую смяро́тна-бля́клае смяро́тна-бля́клыя (неадуш.)
смяро́тна-бля́клых (адуш.)
Т. смяро́тна-бля́клым смяро́тна-бля́клай
смяро́тна-бля́клаю		 смяро́тна-бля́клым смяро́тна-бля́клымі
М. смяро́тна-бля́клым смяро́тна-бля́клай смяро́тна-бля́клым смяро́тна-бля́клых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бля́клы, ‑ая, ‑ае.

Які страціў яркасць фарбаў, афарбоўкі; няяркі. [Шапка] была зашмальцаваная, з аколышам невыразнага, бляклага колеру. Хадкевіч. На бляклым небасхіле ўдалечыні ўжо запалілася і ціха гарэла адзінокая, самотная зорка. Быкаў. Неба было халоднае, бляклае, быццам нехта сінькі капнуў у яго і яна тонка-тонка распусцілася па ўсім купале. Лобан. // Які страціў свежасць; вялы; бледны. Аднастайны ландшафт. Выгаралыя на сонцы светла-жоўтага колеру бляклыя травы. Сяргейчык. // перан. Без бляску, без румянцу; бледны, выцвілы. Бляклы твар. □ У вачах Тосі — бляклых і змрочных — адбіўся спалох. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)