блюзне́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. блюзне́рка блюзне́ркі
Р. блюзне́ркі блюзне́рак
Д. блюзне́рцы блюзне́ркам
В. блюзне́рку блюзне́рак
Т. блюзне́ркай
блюзне́ркаю		 блюзне́ркамі
М. блюзне́рцы блюзне́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блюзне́рка ж. богоху́льница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блюзне́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да блюзнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блюзне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца блюзнерствам.

|| ж. блюзне́рка, -і, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

blasphemer [blæsˈfi:mə] n. блюзне́р; блюзне́рка; зневажа́льнік Бо́га; зневажа́льніца Бо́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

богоху́льница уст. блюзне́рка, -кі ж., богазневажа́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)