бле́нкер
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бле́нкер |
бле́нкеры |
| Р. |
бле́нкера |
бле́нкераў |
| Д. |
бле́нкеру |
бле́нкерам |
| В. |
бле́нкер |
бле́нкеры |
| Т. |
бле́нкерам |
бле́нкерамі |
| М. |
бле́нкеры |
бле́нкерах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бле́нкер
(англ. blinker, ад blink = мігацець)
1) прыстасаванне на тэлефонным камутатары, пры дапамозе якога абанент выклікае тэлефаністку;
2) чыгуначны аўтаматычны сігнальны прыбор на камутатарах блакіровачных сістэм.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)