бле́ды
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бле́ды |
бле́дая |
бле́дае |
бле́дыя |
| Р. |
бле́дага |
бле́дай
бле́дае |
бле́дага |
бле́дых |
| Д. |
бле́даму |
бле́дай |
бле́даму |
бле́дым |
| В. |
бле́ды (неадуш.)
бле́дага (адуш.) |
бле́дую |
бле́дае |
бле́дыя (неадуш.)
бле́дых (адуш.) |
| Т. |
бле́дым |
бле́дай
бле́даю |
бле́дым |
бле́дымі |
| М. |
бле́дым |
бле́дай |
бле́дым |
бле́дых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Бле́дны (БРС, Касп.). Параўн. бляды́ (там і пра паходжанне). Укр. дыял. блі́дний, рус. бле́дный (дыял. бледо́й), балг. бле́ден (але і блед, бляд, гл. БЕР, 1, 54–55). Прасл. форма хутчэй за ўсё была blědъ. Калі існавала і паралельнае прасл. blědьnъ, то гэта была, відаць, прасл. дыялектная інавацыя. Магчыма, сюды і бле́ды ’бледны’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)