«Бланка» (партыя, Уругвай) 10/488, 489

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Бла́нка ’жэрдка, якая прымацоўваецца ўпоперак паміж кроквамі’ (палес., Тарнацкі, Studia). Бясспрэчна, дыялектная форма (азванчэнне п > б перад санорным) да пла́нка (гл.), якое запазычана з ням. Planke.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАІ́Я-БЛА́НКА

(Bahia Blanka),

горад на ПдУ Аргенціны. Засн. ў 1828. 255,1 тыс. ж. (1991). Буйны порт у зал. Баія-Бланка (вываз пшаніцы, мяса, воўны). Чыг. вузел. Нафтаперапр. і нафтахім., мясахоладабойная, мукамольная, гарбарная прам-сць. Нац. Ун-т.

т. 2, с. 223

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Бланка Фамбона Р. 3/28

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рамас Бланка Т. 6/160—161 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бланка-вэ́ксаль м. фін. Blánkowechsel m –s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бланк бланк, род. бла́нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бла́нк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бла́нк бла́нкі
Р. бла́нка бла́нкаў
Д. бла́нку бла́нкам
В. бла́нк бла́нкі
Т. бла́нкам бла́нкамі
М. бла́нку бла́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бла́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бланка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карашо́к, ‑шка, м.

1. Месца, дзе сшыты лісты кнігі; задняя частка пераплёта.

2. Частка бланка, якая застаецца ў квітанцыйнай кніжцы пасля адрыву квітанцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)