бетулі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бетулі́н
Р. бетулі́ну
Д. бетулі́ну
В. бетулі́н
Т. бетулі́нам
М. бетулі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бетулі́н, -ну м. бетули́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бетулі́н

(н.-лац. betulma, ад лац. betula = бяроза)

1) бярозавая жывіца;

2) белы фарбавальнік, які змяшчаецца ў клетках бярозавай кары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бетули́н бетулі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)