берэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. берэ́т берэ́ты
Р. берэ́та берэ́таў
Д. берэ́ту берэ́там
В. берэ́т берэ́ты
Т. берэ́там берэ́тамі
М. берэ́це берэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

берэ́т, -а, М -рэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Круглая мяккая шапачка без казырка.

Мужчынскі б.

|| памянш. берэ́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

берэ́т м. бере́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

берэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

Круглы, звычайна мяккі без казырка мужчынскі і жаночы галаўны ўбор. На чалавеку быў матроскі нацельнік, з-пад сіняга берэта выбіваліся чорныя кучаравыя валасы. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

берэ́т м Báskenmütze f -, -n; Barétt n -(e)s, -e (у суддзяў)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

берэ́т

(фр. béret)

круглы мужчынскі і жаночы галаўны ўбор без казырка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Берэ́т. Рус. бере́т (даўней і барет), укр. бере́т. Запазычанне (мабыць, праз рус. мову) з франц. béret ’шапачка баскаў’. Фасмер, 1, 156; Шанскі, 1, Б, 96–97; Рудніцкі, 112. Да гісторыі слова ў еўрап. мовах гл. Клюге, 52; MESz, 1, 304. Ст.-бел. бирет (XVI ст.) < польск. biret < франц. (гл. Булыка, Запазыч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бере́т берэ́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

beret [ˈbereɪ] n. берэ́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Scotch cap [ˌskɒtʃˈkæp] n. шатла́ндская ша́пачка, берэ́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)