берлі́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. берлі́нец берлі́нцы
Р. берлі́нца берлі́нцаў
Д. берлі́нцу берлі́нцам
В. берлі́нца берлі́нцаў
Т. берлі́нцам берлі́нцамі
М. берлі́нцу берлі́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

берлі́нец м Berlíner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Berliner [bɜ:ˈlɪnə] n. берлі́нец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Berlíner

m -s, - берлі́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

berlińczyk

м. берлінец, жыхар Берліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шля́па, ‑ы, ж.

Разм. зневаж. Пра нерашучага, незнаходлівага, неэнергічнага чалавека. — Вы — шляпа, прапаршчык, да-с! Праўдзіва прыказка пра вас, І верна ўзяты вы на мушку, кавалер. Колас. [Лей:] — Прапалі чарцяжы... — Эх вы, шляпа! — кінуў берлінец. — У канторы аставалася шмат людзей, дзе яны? Усіх сабраць! Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)