берло́га ж., прям., перен. бярло́г, род. берлагу́ м., бярло́га, -гі ж.; (логовище) ло́гавішча, -шча ср., ло́гава, -ва ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
берлога
Том: 1, старонка: 282.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
мядзве́дзеў медве́дя; медве́жий;
м. бярло́г — берло́га медве́дя; медве́жья берло́га
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ло́гово ср. ло́гава, -ва ср.; (берлога) бярло́г, род. берлагу́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бярло́г (род. берлагу́) м., прям., перен. берло́га ж.; ло́гово ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бярло́г, таксама бярло́га (Шат., Сцяшк. МГ, Яшкін), берало́г (Яшкін). Рус. берло́га, укр. дыял. берлі́г, берло́га, польск. barłóg, чэш. brloh, серб.-харв. бр́љог, славен. brlòg і г. д. Славянскія словы маюць значэнне ’бярлог, логава, хаціна; пячора; саламяны подсціл, смецце і да т. п.’ Лічыцца, што слав. *bьrlogъ, *bьrloga звязаны з серб.-харв. бр́љати ’блытаць, пэцкаць’, бр̀љага ’лужына’, балг. бърло́к ’лужына’ і далей з літ. bur̃las ’гразь, бруд’. Гл. Фасмер, 1, 158–159.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ло́гава ср.
1. прям., перен. ло́гово, берло́га ж.;
2. см. ло́гавішча 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)