бентані́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бентані́т |
бентані́ты |
| Р. |
бентані́ту |
бентані́таў |
| Д. |
бентані́ту |
бентані́там |
| В. |
бентані́т |
бентані́ты |
| Т. |
бентані́там |
бентані́тамі |
| М. |
бентані́це |
бентані́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Бентаніт 2/292; 6/618; 9/514
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
БЕНТАНІ́Т,
бентанітавыя гліны (ад назвы г. Форт-Бентан у ЗША), адбельныя гліны (гл. Гліна), складзеныя пераважна з мінералаў групы мантмарыланіту Al2[Si4O10](OH)2·nH2O. Утвараецца ў выніку падводнай хім. змены вулканічных туфаў і попелаў. Выкарыстоўваецца ў горназдабыўной прам-сці для прыгатавання свідравальных раствораў, для ачысткі прадуктаў нафтаперапрацоўчай, коксахім. і харч. прам-сці, як сувязны матэрыял у ліцейных фармовачных сумесях і керамічных масах. Радовішчы на Украіне, у ЗША, Канадзе, Вялікабрытаніі, Грэцыі, Японіі і інш.
т. 3, с. 101
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
бентані́т
(ад англ. Benton = назва мясцовасці ў ЗША)
разнавіднасць адбельвальных глін, якая складаецца ў асноўным з монтмарыланіту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)