бенга́лец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бенга́лец |
бенга́льцы |
| Р. |
бенга́льца |
бенга́льцаў |
| Д. |
бенга́льцу |
бенга́льцам |
| В. |
бенга́льца |
бенга́льцаў |
| Т. |
бенга́льцам |
бенга́льцамі |
| М. |
бенга́льцу |
бенга́льцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бенга́лец бенга́лец, -льца м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бенга́лец,
гл. бенгальцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бенга́льцы, ‑аў; адз. бенгалец, ‑льца, м.; бенгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. бенгалкі, ‑лак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Бангладэш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)