белашва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Жанчына, якая шые бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белашва́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. белашва́чка белашва́чкі
Р. белашва́чкі белашва́чак
Д. белашва́чцы белашва́чкам
В. белашва́чку белашва́чак
Т. белашва́чкай
белашва́чкаю		 белашва́чкамі
М. белашва́чцы белашва́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белашва́чка ж. белошве́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белашва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жанчына, якая займаецца шыццём бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белашва́чка ж. Wéißnäherin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

seamstress [ˈsi:mstrɪs] n. dated шва́чка, белашва́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

белошве́йка шва́чка, -кі ж., белашва́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wéißnäherin

f -n, -nen белашва́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bieliźniarka

ж.

1. шафа для бялізны; камода;

2. швачка, белашвачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)