безназо́ўны, -ая, -ае.

Які не мае назвы.

Безназоўнае возера.

|| наз. безназо́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безназо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. безназо́ўны безназо́ўная безназо́ўнае безназо́ўныя
Р. безназо́ўнага безназо́ўнай
безназо́ўнае		 безназо́ўнага безназо́ўных
Д. безназо́ўнаму безназо́ўнай безназо́ўнаму безназо́ўным
В. безназо́ўны (неадуш.)
безназо́ўнага (адуш.)		 безназо́ўную безназо́ўнае безназо́ўныя (неадуш.)
безназо́ўных (адуш.)
Т. безназо́ўным безназо́ўнай
безназо́ўнаю		 безназо́ўным безназо́ўнымі
М. безназо́ўным безназо́ўнай безназо́ўным безназо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безназо́ўны безымя́нный, безымённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безназо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае назвы. Асабліва моцна адчуваеш восень тут, на беразе безназоўнага ліменскага возера, да якога ад маёй леснічоўкі крокаў дзвесце. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безназо́ўны námenlos, anoným

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)