бедава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
бедава́нне |
| Р. |
бедава́ння |
| Д. |
бедава́нню |
| В. |
бедава́нне |
| Т. |
бедава́ннем |
| М. |
бедава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бедава́нне ср. горева́ние, скорбь ж.; сокруше́ние, сожале́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бедава́нне, ‑я, н.
Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. бедаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бедава́ць, бяду́ю, бяду́еш, бяду́е; бяду́й; незак.
1. Цярпець душэўныя пакуты; выказваць перажыванні; клапаціцца аб кім-, чым-н.
Б. аб дзіцяці.
2. Жыць у нястачы; гараваць.
|| наз. бедава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
горева́ние
1. бедава́нне, -ння ср.;
2. гарава́нне, -ння ср.; см. горева́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жа́льба, ‑ы, ж.
1. Смутак, туга, бедаванне. «Вось і ўсё, — з жальбай паглядзеўшы на школу, падумала былая настаўніца, — больш мне сюды ніколі не прыйсці, не сустрэцца з гаманлівай дзетварой». Шчарбатаў. Шчырасць бабулі і гэтыя яе слёзы ўзрушылі Андрыяна. Нейкая жальба падступала да горла, перашкаджала гаварыць. Марціновіч.
2. Скарга, нараканне. Здаецца, усё разумее Люба, але больш маўчыць, як бы носіць у сабе затоеную жальбу і крыўду на кагосьці, вядомага толькі ёй. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
żałość
ж. кніжн. туга, журба, смутак; жаль;
żałość nad losem — журба па лёсе; бедаванне над лёсам;
żałość po matce — туга па маці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)