башкі́ры, -аў, адз. башкі́р, -а, м.

Карэннае насельніцтва Рэспублікі Башкортастан, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. башкі́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. башкі́рскі, -ая, -ае.

Башкірская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

башкі́ры, ‑раў; адз. башкір, ‑а, м.; башкірка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. башкіркі, ‑рак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Башкірскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Башкіры 2/192; 4/394; 5/214; 7/432; 8/485; 9/103, 406 (табл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

БАШКІ́РЫ

(саманазва башкорт),

нацыя, асн. насельніцтва Башкортастана. Жывуць таксама ў суседніх з Башкортастанам абласцях і рэспубліках Расіі. 1371 тыс. чал., з іх у Башкортастане 936 тыс. чал. (1979). Гавораць на башкірскай мове. Вернікі — мусульмане-суніты.

т. 2, с. 364

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

башкі́р,

гл. башкіры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

башкі́рка,

гл. башкіры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

башкі́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. башкі́р башкі́ры
Р. башкі́ра башкі́раў
Д. башкі́ру башкі́рам
В. башкі́ра башкі́раў
Т. башкі́рам башкі́рамі
М. башкі́ру башкі́рах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цю́ркі, -аў, адз. цюрк, -рка, м.

Вялікая група роднасных па мове народаў, да якіх адносяцца татары, азербайджанцы, узбекі, казахі, кіргізы, башкіры, туркмены, якуты, туркі і інш.

|| прым. цю́ркскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цю́ркі, ‑аў; адз. цюрк, ‑а, м.; цюрчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. цюрчанкі, ‑нак; ж.

Вялікая група роднасных па мове народаў, да якіх адносяцца татары, азербайджанцы, узбекі, казахі, кіргізы, башкіры, туркмены, якуты, туркі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАШКІ́РСКАЯ МО́ВА,

адна з цюркскіх моў, дзярж. мова Рэспублікі Башкортастан. Пашырана таксама ў Арэнбургскай, Чэлябінскай, Самарскай, Курганскай і Свярдлоўскай абл. Расіі. Найб. блізкая да татарскай мовы, ад якой розніцца гал. чынам сістэмай зычных і лексікай. Падзяляецца на 2 дыялекты: усх. (куваканскі) і паўд. (юрмацінскі). Літ. башкірская мова сфарміравалася пасля 1917 на аснове абодвух дыялектаў. Да пач. 20 ст. башкіры карысталіся паволжскім варыянтам сярэднеазіяцкай пісьмовай мовы цюркі (агульная назва рэгіянальных літ. цюркскіх моў), а пазней літ. тат. мовай. Пісьменства да 1928 на асн. араб., з 1929 — лац., з 1939 — рус. графікі.

т. 2, с. 364

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)